Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Film --- dementie (themawoord fictie) --- film

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Het Spel van de Verbeelding opent en vergroot je verbeelding en die van anderen. Aan de hand van kaarten met heldere beelden leer je telkens nieuwe verbanden te leggen en luchtige verhalen te vertellen. Het Spel van de Verbeelding vertrekt van de wereld van dementie en confronteert ons met een speelse manier van communiceren die we als samenleving verloren zijn. Herontdek elkaar. Onze dialogen beperken zich vaak tot feiten en informatie. Wat als we voortaan een 'extra dementie' geven aan onze gesprekken? Dit spel nodigt uit om je comfortzone te verlaten, woorden te vinden voor gevoelens en elkaar te ontmoeten in de speeltuin van verwondering.(https://shop.aanstokerij.be/koopspel/444-het-spel-van-de-verbeelding.html)

Verbeelding --- Fantasie --- Communicatie --- Dementie --- dementie --- Games --- psychotherapie --- Psychiatry --- fantasie --- C4 --- Media en communicatie --- fantasie (verbeelding) --- Spellen --- Geriatrie --- Ouderenzorg --- Alzheimer

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Brood en bomen klinkt u vreemd in de oren? De titel lijkt inderdaad wat vreemd. Maar hij voert ons wel naar hethart van dit boek. Want de communicatie tussen personen met dementie enerzijds en hun familie en mantelzorgers anderzijds loopt niet altijd van een leien dakje. Eric Du Meunier trok met zijn bandopnemer van Zeebrugge tot Hasselt en Utrecht, en sprak met beide groepen. Maar ook met artsen, maatschappelijk werkers, mensen achter creatieve initiatieven, zelfhulpgroepen. Hoe ervaren mensen met dementie hun omgeving? Hoe ervaren zij zichzelf? Hoe ga je om met een ondankbare moeder? Wat doet een zoon die tegenover zijn agressieve vader staat? Wat maakt voor al die mensen nu precies het verschil in ondersteuning? Een boek met luchtige en minder luchtige verhalen over mislukkingen, valkuilen en successen, met boordevol grote en kleine praktische tips, en ook aandacht voor dementie en zingeving.

dementie --- Sociology of health --- Flanders --- Dementie --- 613.776 --- mantelzorg --- thuiszorg --- ouderenzorg --- 362.31 --- Geriatrics --- geriatrie --- Dementia --- Patients --- Home care --- Home care programs --- Provincie West-Vlaanderen

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Social policy and particular groups --- dementie (dementia, dementia senilis) --- psychogeriatrische verpleegkunde --- 606.5

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Op je achttiende denk je misschien 'Live fast, die young', op een bepaald moment zegt het leven 'ho maar'. Huis Perrekes in Oosterlo, Geel is niet de Pukkelpopweide. Griet Teck toont in haar documentaire Feel my love (2014) dat ook hier muziek in de lucht hangt. Vaak wordt er gekeken naar wat mensen met dementie niet meer kunnen. Met deze film wil ik tonen wat er wel mogelijk is. Ik wil de mensen achter de beperking tonen. Griet Teck. Een oudere vrouw wandelt door de tuin. Haar wereld is niet de onze. Al lijkt het zo wel. Deze documentaire slaagt er in ons dat op een filmische wijze duidelijk te maken. Zichtbaar maken wat niet zichtbaar is, is een mooi project voor een documentairemaker. Griet Teck nestelt zich voor haar film in het Huis Perrekes, een kleinschalig huis voor mensen met dementie. Ze wil zich zeker niet blind staren op de ziekte en registreert met de camera bijna 'en passant' het aftakelend geheugen van de inwoners. Hoe kan je met een machinerie die principieel alles opslaat wat zich voor de lens bevindt tegelijk 'voorbij' de ziekte kijken? Waar is mijn plaats in zo'n fragiele omgeving? Filmen wat er zich in deze hoofden afspeelt is geen eenvoudige opdracht. De regisseuse neemt haar tijd. De seizoenen glijden in elkaar over. In Feel my love, met zijn titel als een lied, kijkt ze naar hoe het licht in de woning valt. Tussen licht en donker. Hoe de zon door het plantengroen schijnt of de witte sneeuw oplicht. Hoe de al wat oudere huid rimpelt in het daglicht. Een vrouw wast de rug van een man. Lange witte haren worden geborsteld. In de keuken wordt er samen gekookt. Huis Perrekes is altijd in beweging. Al gaat alles er wat trager omdat die oude handen en knokige ledematen een ander, maar nog altijd eigen, ritme gevonden hebben. Griet Teck houdt zich aan dat tempo tussen opstaan en slapen gaan. Ze luistert naar de vaak fluisterende toon waarop gesproken wordt. En naar het musiceren op de piano in de muziekkamer. Ze kijkt naar dat vreemde ballet tussen personeel en bewoners. Naar het onophoudelijke aan- en uitkleden van pijnlijke ruggen en schouders en knieën. Hoe blijven die mensen overeind? Wat is het te leven tussen de herinneringen van zichzelf en van elkaar? Zo rusten en mijmeren in de nabijheid van de dood. En altijd weer is er de muziek. Nu eens is het Bach, dan de composities van Tuur Florizoone. Een klarinet of de eigen zang. Twee ogen zo blauw, al mijn geluk zijn die twee kijkers van jou horen we ergens in een scene. Voor ons zijn dat de ogen van Griet Teck die voor Feel my love de juiste afstand vonden om deze harde werkelijkheid onder onze aandacht te brengen.

Dementie --- Ouderdomsbeleving --- Oudere --- Gerontologie --- Muziek --- Documentaire (genre) --- Liefde --- Verwondering --- Levenskwaliteit --- Levensloop --- Zonder onderwerpscode: speelfilm